Dag 6
Dag 6 was een dag die ik achteraf beter slapend door had kunnen brengen. Zeker in de middag. De grootste uitdaging van de week is niet op pad gaan zonder mobiel, maar het weekend doorkomen zonder mobiel.

Zaterdag ochtend begon ik goed en positief aan de dag. De avond ervoor had ik een paar dingen op papier gezet, welke ik zaterdag van mezelf moest gaan doen en dit ben ik vol goede moed gaan doen. Juist, zonder mobiel. Dat ging vrij gemakkelijk en was erg doeltreffend.
Alleen toen kwam het moment dat mijn zaterdagse doelen gedaan en afgevinkt waren, ben ik achter mijn laptop gekropen om een begin te maken met het 7 dagen offline-project op papier te zetten.
Mijn spanningsboog was totaal niet goed en strak gespannen gedurende deze middag op dag 6, aangezien ik mezelf erop betrapte dat ik meerdere malen de “fout” in gegaan ben met mijn mobiel.

Even snel appen, werd een gezellig app-gesprek wat de gehele middag toch wel in beslag nam en heb ook meerdere keren mezelf laten verdwalen op social media. Heerlijk zo’n zaterdag scrollend door Instagram. Wat toch het fijnst kijken en scrollen is: mobiel. Vind ik.

Hoe goed ik de ochtend doeltreffend begon, is dit gedurende de middag erg afgezwakt.
Bekentenis: door mezelf & mijn mobiel.
Schuldig? Ja.
Niet zo offline als de bedoeling was? Ja.
Bewuster omgaan met je mobiel? Niet echt op dag 6.

Om mijn bewustzijn en schuldgevoel te compenseren heb ik mijn telefoon ‘s avonds weggelegd en ben op de bank gekropen met wat tijdschriften en de tv op de achtergrond aan. Nadat ik eerst nog een paar doelen had opgeschreven voor zondag, om de volgende dag niet te verslappen en in mijn mobiel (uitstel-)gedrag te vallen. Maar nu eerst heerlijk ontspannen en bezig zijn met in het nu leven.

Dag 2

Opstaan
Het blijft toch lastig om op te staan zonder rondje social media. Dat was het eerste wat ik altijd deed, na het uitzetten van mijn wekker op mijn mobiel. Ja, nog een keer betrapt. Ik heb geen wekker in mijn slaapkamer staan. Ooit wel eens een mooie wekker gezien? En het licht wat zo’n wekker geeft? Voor mij altijd goede redenen geweest om de wekker op mijn mobiel te gebruiken.
Bijna automatisch wil ik na het uitzetten van mijn wekker, doorklikken op de social media apps. Na 10 minuten scrollen door social media word ik bewust van mijn mobiele gedrag en laat mijn mobiel verder links liggen. Tot het moment daar is om naar het werk te gaan en mijn mobiel in de tas laat glijden.

Op het werk
Ook vandaag zit mijn telefoon in mijn tas, om niet in de (te snelle en gemakkelijke) verleiding te komen om er telkens op te kijken. Dit is redelijk gelukt, er staan namelijk maar twee stippen op de tijdlijn van het boekje van het tijdschrift Flow. Er over nadenkend, ik grijp automatisch naar mijn telefoon op het moment dat mijn spanningsboog een aardige tijd straks heeft gestaan en ik even naar een mini-break snak. Ik heb in de tijdlijn om 11uur en 12uur op mijn mobiel gekeken. De rest van de werkdag niet. Het viel mijn collega’s ook op dat ik minder afgeleid werd door mijn mobiel. Door met hen in gesprek te gaan over mijn zelf opgelegde uitdaging, kwam vanuit hun kant toch wel naar voren dat zij de indruk hadden dat ik “normaal” gesproken toch wel veel met mijn mobiel bezig ben of dat ik in ieder geval vaak en snel daar door afgeleid ben.
Toch best een klein beetje beschamend dat ik dat zelf het niet in de gaten had, maar mijn directe omgeving (als collega’s) wel. Het positieve van dag 2 op het werk is toch wel het gevoel van productief te zijn geweest, door bewuster om te gaan met mijn mobiel. Het to-do lijstje van die dag was volledig afgewerkt.

Thuis
Vlug koken na het werk, zodat ik geen tijd had om de dag door te nemen doormiddel van social media, want ik ga op stap met mijn vader. Een avondwandeling maken in Eindhoven. Daar vond voor de 11e keer Glow plaats. Ik heb die avond niks op social media gepost om de wereld te laten weten waar ik me op dat moment bevond. Het was best een beademing om te leven in het nu en de kunst objecten in Eindhoven goed te bekijken. Hier en daar met een kleine discussie of met verwondering samen met mijn vader.
Op de weg naar en van Eindhoven heb ik de telefoon in mijn tas gehouden en in gesprek geweest met mijn vader. Heerlijk en gezellig zo’n vader & dochter uitje. Zeer geslaagd voor beide, aangezien ik aanwezig was in plaats van constant bezig te zijn met mijn mobiel.

After all….dag 2:
Dag 2 was toch wel een erg fijne dag, gezien mijn productiviteit op het werk. Eye-opener: dat zoveel bezig zijn met je mobiel op het werk, toch wel in dezelfde categorie valt als iemand die rookt en daar veel tijd voor neemt door geregeld een rookpauze in te lassen.
Daarnaast het gezelschap van mijn vader, door iets met hem te gaan doen en dan ook daadwerkelijk alle aandacht aan diegene geven waar je wat mee gaat doen en aan elkaar. Ik denk dat mijn vader het ook wel waardeerde dat de mobiel in mijn tas bleef, aangezien ik hem meevroeg en het dan toch het minste is wat je kan doen: een leuk gezelschap zijn.

Dag 1
Zonder enige voorbereiding heeft Maiden Magazine zich op deze uitdaging gestort om 7 dagen zonder mobiel door te brengen. Is dit gelukt? Of zit mijn mobiel ook meer verankert dan dat ik er bewust van ben?

Opstaan
De eerste dag opstaan: nu eens niet de wekker eerder gezet omdat ik voorheen altijd drie kwartier tot een uur uittrok om wakker te mogen worden, in combinatie met het langsgaan van social media. Heerlijk wakker worden met het scrollen door Instagram, Facebook, Snapchat en even een vluchtige blik op de ingekomen mails.

Maar dag 1, niks van dit alles aangezien de uitdaging begon. Wat bleek, wakker worden zonder rondje social media maakte mij niet echt wakker. Geeuwend en met het gevoel van een duf hoofd, kwam ik aan op het werk. Overduidelijk het bewijs dat het blauwe licht van een telefoon je wakker maakt, dus dat het inderdaad beter is om ‘s avonds in bed niet meer op de telefoon door social media te scrollen. Dat het inderdaad niet de slaap bevorderd. Tuurlijk, ook ik lees dit feit in verschillende media maar een mens is eigenwijs. Ik dus ook met mijn social media gedrag net voor het (niet) slapen gaan.

Op het werk
Om niet (of in ieder geval een poging tot minder) in de verleiding te komen voor een eerste dag is de telefoon in de tas gebleven tijdens het werk. Waar normaal gesproken de telefoon triomfantelijk naast het toetsenbord ligt, om met een schuin oog alles (inderdaad, ontkennen heeft weinig zin meer. Betrapt!) in de gaten te houden wat er op het mogelijke verlichte scherm verschijnt.
Ondanks deze uitdaging en het bewust in mijn tas houden van mijn mobiel, viel het mij op dat ik er toch naar getrokken wordt. Uit nieuwsgierigheid, om te spieken of je niks gemist hebt. Terwijl je eigenlijk wel weet dat je niks gemist hebt, omdat de telefoon totaal geen aankondiging heeft afgegeven dat het aandacht wilt. Vooral het gevoel dat je iets mist is best een bizar gegeven. Dat het toch onbewust een groot gedeelte van je dag beslaat. Zo om de drie uur kon ik mijn onbewuste zelf niet in de hand houden en heb ik toch even op mijn mobiel gekeken of ik niks gemist had, nog likes had ontvangen of dat ik reageerde op een whatsapp.

Thuis
Mijn grootste valkuil van de 1e dag waarop ik mijn beheersing niet onder controle had, was het moment van avondeten aan tafel en de dag aan het doornemen was. Juist, ja op mijn mobiel scrollend door social media. De rest van de avond heb ik mezelf op een strafbank gezet, omdat ik mezelf had toegestaan om toch bijna een uur lang met mijn mobiel in de weer te zijn geweest. Resoluut ging de mobiel aan de kant en ben ik op de bank gekropen, de tv op de achtergrond aan en heerlijk met een kop thee magazines gelezen.

After all….dag 1:

Ikzelf vond het op dag 1 wel meevallen met de hoeveelheid tijd ik kwijt ben geweest aan mijn mobiel. Maar dit was wel puur, omdat ik mij hier nu bewust van was door deze uitdaging aan te gaan. Deze bewustheid door de uitdaging heeft mij wel enkele feitjes bijgebracht, namelijk dat ik voorheen toch wel te veel bezig was met mijn mobiel in de gaten houden of ik maar niks gemist had. Toch wel een klein beetje een beschamend gevoel bekroop mij, concluderend over dag 1 van de offline-uitdaging.

Zeven dagen offline, dat klinkt bijna onwerkelijk voor velen. Waar je ook bent, overal om je heen zie je mensen die, lichtelijk tot zwaar, vergroeid zijn met hun mobiel. Waar ze ook zijn op dat moment. Soms lijkt het wel of een mobiel belangrijker is, dan het moment waarin zij zich op dat moment bevinden. Alles moet vastgelegd worden. Alles moet gedeeld worden.
Soms zijn mensen er zelf zo mee bezig, dat het lijkt alsof zij wel eens vergeten om in het moment te leven en er van te genieten. Neem als voorbeeld de vele mobieltjes welke in de lucht gehouden worden ten tijde van een concert.

Krijg jij ook wel eens (of vaker) te horen of je je mobiel eens weg wilt leggen? Dat de ander een diepe zucht slaat, omdat je diegene per ongeluk bent vergeten aangezien je even afgeleid werd door wat er binnen komt op je opgelichte scherm? En je daar, natuurlijk, direct op moet reageren want waar we vroeger nog konden wachten op een antwoord, wordt er nu verwacht dat je overal direct op reageert. Want ‘Heej, blauwe vinkjes. Dan moet diegene het gelezen zeker hebben, maar waarom reageert diegene niet!?‘

Vandaar de zeven dagen offline test, geïnspireerd door een handig boekje uit het tijdschrift zonder haast, over klein geluk, andere keuzes en simpeler leven ‘Flow’. Zij bedachten dat als je nu eens een week bijhoudt hoe vaak en wanneer je op je telefoon zit, dan wordt je telefoongedrag misschien een beetje helder in je hoofd. Dat je bewust(er) wordt van hoe vaak je online bent en dat je vervolgens steeds zelf bewust kiest om wel of niet online te zijn, in plaats van dat het een automatisme is geworden.

De aankomende week zal Maiden Magazine in het teken staan van haar eigen 7 dagen offline-project en gaat we deze uitdaging aan! Wellicht kan Maiden Magazine, en uiteraard de ‘Flow’, je inspireren om ook eens een detox-mobiel-week in te lassen.