Op vakantie gaan als single girl van bijna 30 is niet zo 1, 2, 3 vanzelfsprekend. Al lijkt dat wel, ik heet natuurlijk geen Remi en leef ook niet alleen op de wereld. Maar de echte singles onder ons zullen dit gegeven vast wel herkennen:

Tuurlijk, zijn daar de lieve en hartelijke vriendinnen om mij heen waar ik altijd op terug kan vallen als de (vrouwelijke) nood hoog is. Allereerst vallen de vriendinnen af die niet zo single zijn, als ik dat ben. Zij gaan op deze leeftijd, wat ik meer dan begrijp, liever met hun love-interest op vakantie. Niet alleen vakanties kosten een duit welke je maar één keer kan uitgeven, daarnaast beschikken vele van ons niet over oneindig op te nemen vrije dagen op het werk.
Ik ben niet de enige single lady onder mijn vriendinnen, maar ook deze mogelijkheid om samen op vakantie te gaan is niet zomaar geboekt. Op het moment dat de agenda’s getrokken worden, blijkt het niet altijd gemakkelijk te zijn om deze te overleggen en een eenzelfde periode te vinden waarop de vakantie geboekt kan worden. Er dient ook rekening gehouden te worden met werk en de mogelijkheid(en) dat het werk biedt om in bepaalde periodes een vakantie op te nemen.
Daarnaast speelt nog de persoonlijke voorkeur van wanneer de behoefte het grootst is om op te vakantie te gaan. Bij de ene persoon ligt die behoefte aan het begin van het jaar, de andere in het midden (maar ja, dan zijn de prijzen sky high in verband met het vakantieseizoen waar je je dan middenin begeeft, nieuw punt) en de ander weer aan het einde van het jaar omdat de batterij er dan echt aan toe is om opgeladen te worden.

Tenslotte zijn daar nog de vakanties met de familie. Ondanks dat ik super gek ben op mijn familie – en zij dat ook weten – is de rol die je ten tijden van zo’n vakantie hebt toch de rol die je voorheen binnen het gezin had. Of je het nu wilt of niet, daar val je in terug.
Stiekem begint het ook meer mee te spelen, hoe ouder wij worden des te minder singles er binnen de familie zijn. Op zich niet erg, want gelukkig zitten zij niet 24/7 zo’n week aan elkaar vast, maar onbewust word ik er wel met mijn neus op gedrukt hoe single ik eigenlijk ben. Wat niet altijd leuk is en soms wel eens pijn doet.

Dit jaar wou ik het eens anders aanpakken: op vakantie gaan zoals ik het zal willen, zonder een compromis te hoeven sluiten en tevens een droom af te vinken (want ja, de 30 komt er al bijna aan en tijd kun je nooit meer terug draaien.). Zo was het mijn droom, sinds het moment dat ik zag dat daar overnachten mogelijk was, om vakantie te vieren in een huisje direct aan het strand.
Heel toevallig kwam ik door social media (lang leven social media!) terecht op de site van Landal         waar zij schitterende huisjes op het strand verhuren. Hier hoefde ik geen seconde over na te denken en heb ik impulsief geboekt voor een midweek in Noord-Holland twee weken later. Een midweek – niet te kort vanwege de verplichte aankomst- en vertrektijden en niet te lang om je alleen te gaan voelen – voor dit avontuur.
En wat heb ik een heer-lijke midweek gehad! Niks moeten, niks hoeven, niks wat voelt als een verplichting, niks wat aanvoelt als enige druk. Los van het feit dat het een prachtige plek is, daar aan het strand met de mooiste zonsondergangen welk ik ooit gezien heb (ja, ook Nederland telt zeker wel mee wanneer het aankomt op dit mooie natuurverschijnsel), heb ik ook zeker wel geboft met het weer deze week. Overal in Nederland was het grijzig, en de plaats waar ik woon werd het zelf gebruikelijk om de teenslippers dagelijks mee te nemen in de tas (niet vanwege het mooie weer, maar omdat er nieuwe tijdelijke meren waren ontstaan op plekken die je voorheen een straat of parkeerplaats noemt), maar Noord-Holland gunde mij bikini-weer.

Enige twijfel van alleen op vakantie gaan, heb ik alleen maar gehad in de auto er naar toe. Toen is er wel eventjes door mij heen gegaan of ik nu niet iets te impulsief was geweest en of ik er wel goed genoeg over had nagedacht. Maar direct overviel mij het innerlijke antwoord, praktisch als ik ben: ‘bevalt het je niet, dan ben je zo weer thuis. Je zit tenslotte in Nederland.’ Het juist alleen zijn geeft ook wel weer grappige situaties en dat het standaard lijkt te zijn om maar niet alleen te zijn tegenwoordig. Zoals met het inchecken, de receptioniste zag overduidelijk aan mijn gegevens uit het nachtregistratieformulier dat ik haar overhandigde dat er maar één persoon, welke voor haar stond, zal overnachten in strandhuisje 144. Ondanks dit gegeven sprak zij van een ik met een +1, gegoten in een mannelijke vorm.  Na de eerste keer deze verspreking met als reactie een verbaasd gezicht van mij, heb ik dit de keren erna in hetzelfde gesprek maar zo gelaten en met het naar buiten stappen van de receptie gaf het mij een grote glimlach op mijn gezicht: dit heb ik en ga ik eventjes heerlijk fiksen in mijn eentje!

Het grappige van alleen op vakantie gaan, is niet het daadwerkelijk in je eentje gaan dat is een piece of cake. Maar je bent toch wel een beetje bang voor de reactie(s) van anderen, dat was ik ook in het begin. Zeker, omdat iedereen (echt bijna iedereen) de tweede vraag stelt “met wie ga je?” en je daar dan op moet zeggen dat je alleen gaat. Hier hoef je je zeker niet voor te schamen! Zeg het vol overtuiging en zelfverzekerd, van je kruintje tot aan je kleine teentje, dat je alleen gaat. De meeste reacties welke ik heb gehad waren wel enigszins verbaasd, maar ik heb tot nu toe alleen nog maar positieve reacties gehad dat mensen het tof, cool en gaaf vinden dat je zo op jezelf kan zijn en je ondanks de weinige mogelijkheden tot vakantie toch lekker gaat

Is de stap om als single op reis te gaan naar de andere kant van de wereld te groot om je hier al voor een eerste keer aan toe te geven – net zoals bij mij het geval was. En het (ook) jouw een gevoel geeft van jezelf in het TE diepe gooien, maar mis jij toch jouw welverdiende vakantie ga dan voor een kleinere stap en boek iets in Nederland. Ook een land vol schatten aan cultuur, natuur en in- en ontspanning dat in te vullen is zoals jouw vakantie wensenlijst eruit ziet.

Go and believe in yourself! Deed ik ook en ik kwam blijer, vrolijker en met meer zelfvertrouwen en geloof ik mezelf terug.
Zelfs zo, dat ik er meer en meer serieus over nadenk om een volgende (droom)reis mee te gaan met een georganiseerde reis voor singles. In mijn (achter)hoofd toch nog wel een reis met een drempel op gebied van durven, willen en vooroordelen. Maar wie weet: single reis 2.0!?